Ήμουν σήμερα στο Μέγαρο [Μουσικής Αθηνών], στο ρεσιτάλ της πολύ αγαπημένης μου [πιανίστας] Νέλλης Σεμιτέκολο. Ερμήνευσε:
Mπετόβεν , Σονάτα αρ. 12, σε λα ύφεση μείζονα, έργο 26
Σούμπερτ, Σονάτα σε λα ελάσσονα D 748, έργο 143
Μπραμς, Σκέρτσο σε μι ύφεση ελάσσονα, έργο 4,
και Φαντασίες, έργο 116.
Ήταν μια Νέλλη σε νέες ατραπούς. Στοχαστική. Τόσο στοχαστική, που η χαρακτηριστική εκρηκτικότητά της έμοιαζε να οχυρώνεται πίσω από μιαν ανάγκη να προβάλλει αυτή καθ' αυτήν τη διαδικασία ανάγνωσης των μουσικών κειμένων. Και μολονότι στον Σούμπερτ και στον Μπραμς φαινόταν ότι την οξυδερκή αναγνώστρια ανταγωνιζόταν η εξαιρετική ερμηνεύτρια, στον Μπετόβεν πρωθύστερα ένιωσα ότι, παρ' όλη τη διάχυτη επιφυλακτικότητά της καθώς ανίχνευε μιαν ανανεωτική προσέγγιση, απήλαυσα καθαρότατη ερμηνεία μιας εις βάθος ανάγνωσης.
Υποσημείωμα 1. Ύστερα από τριπλή έξοδο κατόπιν ενθουσιωδών χειροκροτημάτων, στο μπιζ που μας χάρισε, έπαιξε εξαιρετικά το πρελούδιο Νο 4 του Σοπέν. Βγήκε άλλες δύο φορές μετά από επίμονα χειροκροτήματα, και δεν ενέδωσε σε μια τρίτη φορά.
Υποσημείωμα 2. Μετά στην ταβέρνα του Ηλία. Ήταν και μια γερμανίδα φίλη της, παλιά μαθήτριά της. Λιποθύμησε η Τούλα. Κέρασε η Βιργινία.
Υποσημείωμα 3. Η αίθουσα Δημήτρης Μητρόπουλος κατάμεστη, αν και έπαιζε ο Ολυμπιακός με τη Σεν ντ' Ετιέν και ο Ρουβάς διαγωνιζόταν μόνος του σε ποιό τραγούδι από τρία υποψήφια για την Γιουροβίζιον ήταν καλύτερος. Τα αποτελέσματα ποσώς με ενδιαφέρουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου