ΣΥΝΑΥΛΙΑ

1ο Μέρος


Johannes Brahms, Ραψωδίες op.79 για σόλο πιάνο

Samuel Barber, Canzone op.38a για φλάουτο και πιάνο

Robert Schumann, Romanzen op.94 για κλαρινέτο και πιάνο

Gabriel Faure, Pavané op.50 για φλάουτο, κλαρινέτο και πιάνο


Δ ι ά λ ε ι μ μ α

2ο Μέρος

Cristoph Willibald Gluck, Ο χορός των μακάριων πνευμάτων από την όπερα Ορφέας και Ευριδίκη για φλάουτο, κλαρινέτο και πιάνο

Sergei Rachmaninoff, Βαλς και Ρομάντσα για πιάνιο 6 χέρια

Ferenc Farkas, Μaskarak για φλάουτο, κλαρινέτο και φαγκότο

Γιώργος Χατζημιχελάκης, Φολκλορικόν οξύ IV για φλάουτο, κλαρινέτο, φαγκότο και πιάνο 6 χέρια





Τα έργα


Johannes Brahms, Ραψωδίες op.79

Τους καλοκαιρινούς μήνες της ιδιαίτερα παραγωγικής περιόδου 1877-1879, ο Μπραμς τους περνούσε στο Pörtschach, στη νότια Αυστρία. Εκεί συνέθεσε τις δύο ραψωδίες, op. 79, το καλοκαίρι του 1879. Οι ραψωδίες, μαζί με το Σκέρτσο op. 4, αποτελούν τα μεγαλύτερα σε έκταση πιανιστικά έργα του Μπραμς με ένα μέρος. Ο συνθέτης τις αφιέρωσε στη φίλη, μουσικό και συνθέτρια, και παλαιότερα μαθήτριά του, Ελίζαμπεθ φον Χερτσόγκενμπεργκ. Εκείνη ήταν που πρότεινε και το συγκεκριμένο τίτλο για τα δύο αυτά κομμάτια, στα οποία ο Μπραμς δεν είχε δώσει κάποιο τίτλο, αν και αναφερόταν στο πρώτο ως «Καπρίτσιο».


Samuel Barber, Canzone op.38a

Ο αμερικανός συνθέτης Σάμιουελ Μπάρμπερ είναι γνωστός στο ευρύτερο κοινό κυρίως χάρη στο περίφημο Αντάτζιο για έγχορδα, από τα πλέον αγαπητά και πολυπαιγμένα έργα του 20ού αιώνα. Το 1960-1962 ο Μπάρμπερ συνέθεσε το Κοντσέρτο για πιάνο, op.38, μετά από παραγγελία του μουσικού εκδοτικού οίκου Schirmer, για την επέτειο των 100 χρόνων από την ίδρυσή του. Το 2ο μέρος του κοντσέρτου μεταγράφηκε από τον ίδιο το συνθέτη το 1961 για φλάουτο και πιάνο, με τίτλο Canzone (Elegy).


Robert Schumann, Romanzen op. 94

Ο όρος ρομάντζα αναφέρεται αρχικά σε Ισπανικές αφηγηματικές μπαλάντες. Τον 18ο αι. τον συναντάμε σε λυρικά κομμάτια γραμμένα για φωνή ή μουσικό όργανο. Ο Ρόμπερτ Σούμαν συνέθεσε τις 3 ρομάντζες έργο 94 για όμποε και πιάνο τον Δεκέμβρη του 1849 σαν Χριστουγεννιάτικο δώρο προς τη γυναίκα του και σπουδαία πιανίστα Κλάρα Σούμαν. Το έργο παίχτηκε σε κλειστό κύκλο στο σπίτι των Σούμαν από τη γυναίκα του Κλάρα και τον αρχιβιολoνίστα Φραντζ Σούμπερτ, ενώ η πρώτη επίσημη εκτέλεση πραγματοποιήθηκε στις 24 Ιανουαρίου και 14 Φεβρουαρίου του 1863 στο Gewandhaus της Λειψίας από τον δανό ομποΐστα Emilius Lund και τον γερμανό πιανίστα και συνθέτη Carl Reinecke.


Gabriel Fauré, Pavane, op. 50

Η παβάνα είναι ιταλικής προέλευσης αυλικός χορός του 16ου αιώνα. Ο Γκαμπριέλ Φωρέ συνέθεσε την Παβάνα, έργο 50 το 1887. Η πρώτη παρουσίαση του έργου δόθηκε στις 25 Νοεμβρίου του 1888 στο Παρίσι.


Christoph Willibald Gluck, «Ο χορός των μακάριων πνευμάτων» από την όπερα Ορφέας και Ευρυδίκη

Το 1755 ο Κρίστοφ Βίλλιμπαλντ Γκλουκ άρχισε να δουλεύει ως συνθέτης στην αυλή της Μαρίας Θηρεσίας στη Βιέννη, όπου λίγα χρόνια αργότερα γνώρισε τον λιμπρετίστα Ρανιέρι Καλτσαμπίτζι. Οι συνεργασίες τους θα ανανέωναν ριζικά την όπερα (Ορφέας και Ευρυδίκη (1762), Άλκηστη (1767), Πάρις και Ελένη (1770), Ιφιγένεια εν Αυλίδι (1774) κ.ά.), ιδίως η όπερα Ορφέας και Ευρυδίκη, η οποία παρουσιάστηκε σε παγκόσμια πρώτη στη Βιέννη στις 5 Οκτωβρίου 1762. Το μπαλέτο «Ο χορός των μακάριων πνευμάτων» ανοίγει τη δεύτερη σκηνή της δεύτερης πράξης της όπερας, στην οποία ο Ορφέας, έχοντας περάσει από την Κόλαση, φτάνει στα Ηλύσια Πεδία και πείθει τους θεούς να του δώσουν πίσω την Ευρυδίκη. Αποτελεί προσθήκη του συνθέτη στη δεύτερη, γαλλική εκδοχή του έργου (1774).


Σεργκέι Ραχμάνινοφ, Βαλς και Ρομάντσα

Ο Ραχμάνινοφ πέρασε το καλοκαίρι του 1890 στο σπίτι της αριστοκρατικής οικογένειας Σατίν, κοντά στη ρώσικη κωμόπολη Ταμπόφ. Εκεί γνωρίστηκε με την οικογένεια Σκαλόν και τις τρεις κόρες τους, Νατάλια, Λουντμίλα και Βέρα. Μεταξύ του δεκαεφτάχρονου Ραχμάνινοφ και της Βέρας δημιουργήθηκε ένα ειδύλλιο, το οποίο, όταν αποκαλύφθηκε, εξόργισε τη μητέρα της Βέρας, που απαγόρεψε στο νεαρό Ραχμάνινοφ να γράφει στην κόρη της. Η επαφή τους συνεχίστηκε κρυφά, μέσω αλληλογραφίας με τη μεγαλύτερη αδερφή, Νατάλια. Για τις τρεις αδερφές Σκαλόν, ο Ραχμάνινοφ συνέθεσε δύο κομμάτια για έξι χέρια. Το Βαλς βασίστηκε σε ένα μουσικό θέμα της Νατάλιας, ενώ η αρχή της Ρομάντσας χρησιμοποιήθηκε αργότερα για το adagio του περίφημου 2ου Κοντσέρτου για πιάνο.



Ferenc Farkas, Maskarak

«Κατά τη διάρκεια των σπουδών μου με τον Οττορίνο Ρεσπίτζι στη Ρώμη, μού δόθηκε η ευκαιρία να διαβάσω ένα βιβλίο που περιείχε διάφορες απεικονίσεις Πιερότων, ζωγραφισμένες από τον Τζίνο Σεβερίνι. Το 1983 έγραψα τη “Maschere” (Maskarak) ως φόρο τιμής στο ζωγράφο για την επέτειο τον 100 χρόνων από τη γέννησή του. Καθένα από τα μέρη του έργου αναπαριστά και μια φιγούρα της commedia dell’ arte. Για να μεταφέρω αυτές τις φιγούρες σε μουσική, επέλεξα ένα όμποε, ένα κλαρινέτο κι ένα φαγκότο, τρία όργανα που θεωρώ τα πλέον κατάλληλα για να περιγράψουν την προσωπικότητα των διαφορετικών χαρακτήρων.»

F. F.

[Το έργο παρουσιάζεται σε μεταγραφή για φλάουτο, κλαρινέτο και φαγκότο.]


Γιώργος Χατζημιχελάκης, Φολκλορικόν Οξύ IV

Το έργο Φολκλορικόν Οξύ IV (Folkloric Acid IV) ανήκει σε μία ανοικτή σειρά ομότιτλων έργων που πραγματεύεται τις δυνατότητες συμβίωσης της παραδοσιακής φρασεολογίας με σύγχρονες τεχνικές. Το συγκεκριμένο έργο είναι ειδικού συνδυασμού οργάνων: γράφτηκε εξ αφορμής και χάριν της παρέας των φίλων μουσικών που συμμετέχει στην αποψινή συναυλία. Ο περιορισμός 1 πιάνο – 3 πιανίστες ενέπνευσε και καθόρισε εν πολλοίς τη μορφή του. Βρόγχοι από άνισες μικρές και μεγάλες φράσεις, που περιορίζονται στην φθογγική έκταση την οποία διαχειρίζεται κάθε πιανίστα, προβάλλονται στα πνευστά όργανα, είτε επακριβώς, είτε αναπλασμένοι σε «ημιαυτόνομες» φράσεις που προκύπτουν από επιλογές και συνδυασμό επιμέρους τμημάτων των βρόγχων. Κύκλοι (ως απλό αριθμητικό παιχνίδι με τα ελάχιστα κοινά πολλαπλάσια των ανισομηκών επαναλαμβανόμενων φράσεων), ανοίγουν και κλείνουν με την δημιουργία κορυφώσεων, κατατείνοντας σε μία τετραμερή φόρμα Α-Β-Γ-Α΄. Το έργο αφιερώνεται με πολλή αγάπη στη Γεωργία, τη Δάφνη, την Ειρήνη, την Ιουλία, τον Μανούσο και τη Χλόη, που τους ευχαριστώ για τη θέρμη τους.

Γ.Χ



Οι εκτελεστές

Ιουλία Βαγενά, πιάνο

Η Ιουλία Βαγενά είναι απόφοιτος του Ωδείου Athenaeum (δίπλωμα πιάνου με άριστα παμψηφεί στην τάξη της Ν. Σεμιτέκολο) και του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια πιάνου υπό την καθοδήγηση διακεκριμένων μουσικών (Y. Solomon, D. Bashkirov, C. Martínez-Mehner, Λ. Μπογιατζίεβα, J. Soriano κ.ά.). Έχει ασχοληθεί αρκετά χρόνια με τη μετάφραση κειμένων και φέτος διδάσκει πιάνο στο Μουσικό Σχολείο της Λευκάδας.



Χλόη Καμπέρου, πιάνο

H Xλόη Καμπέρου σπούδασε πιάνο με τη Νέλλη Σεμιτέκολο στο Δημοτικό ωδείο Πειραιά και στο ωδείο Ατενέουμ από όπου και αποφοίτησε με δίπλωμα (άριστα παμψηφεί) το 2003. Συνέχισε τις σπουδές της στην Μουσική Ακαδημία του Münster της Γερμανίας (τάξη Rave Clemens),αποφοιτώντας το 2006. Έχει μελετήσει κοντά σε καλλιτέχνες όπως Γιόντι Σόλομον, Κλαούντιο Μένερ, Λίλη Μπογιατζίεβα, Δόμνα Ευνουχίδου κ.ά. Σπούδασε επίσης ανώτερα θεωρητικά με τους Μάρκο Μωυσίδη (αρμονία) και Φανή Κοσώνα (αντίστιξη).

Είναι τελειόφοιτη στην τάξη παραδοσιακού τραγουδιού του Ωδείου Αθηνών (τάξη Κατερίνας Παπαδοπούλου). Διδάσκει πιάνο στο ωδείο Ατενέουμ και εργάζεται σαν συνοδός σε διάφορα ωδεία του Πειραιά και της Αθήνας.



Ειρήνη Ντελέζου, φλάουτο

Γεννήθηκε στη Λαμία. Σπούδασε πιάνο και θεωρητικά με το Δ. Συκιά στο Δημοτικό Ωδείο Λαμίας, έλαβε δίπλωμα πιάνου από το ωδείο Athenaeum (τάξη: Ν. Σεμιτέκολο) με βαθμό άριστα παμψηφεί και χρυσό μετάλλιο και δίπλωμα φλάουτου από το Δημοτικό Ωδείο Γλυφάδας (τάξη: I. B. Glinka), με βαθμό άριστα παμψηφεί και β΄ βραβείο. Είναι απόφοιτος του τμήματος Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας με ειδίκευση στο πιάνο (τάξη: U. Matschke). Παρακολούθησε σεμινάρια πιάνου και φλάουτου στην Ελλάδα και το εξωτερικό από διακεκριμένους μουσικούς (Y. Solomon, J. Soriano, L. Berman, M. Mollova, F.Wibaut, J. & K. Ganev, W. Obidovic, M. Drewnowski, Λ. Μπογιατζίεβα, Γ. Χατζηνίκο, Δ. Τουφεξή, P. L. Graff, E. Weinzierl, E. Wachter). Έχει δώσει συναυλίες σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Λαμία, Κέρκυρα, Αίγιο, Ξάνθη). Έχει συμπράξει με την ορχήστρα εγχόρδων του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, το Ελληνικό Συγκρότημα Σύγχρονης Μουσικής και τις Συμφωνικές Ορχήστρες των δημοτικών ωδείων Πειραιά και Λαμίας. Διδάσκει πιάνο και φλάουτο στο Μουσικό Σχολείο στη Λαμία.



Μανούσος Πλουμίδης, κλαρινέτο

Γεννήθηκε στα Ιωάννινα, όπου και ξεκίνησε τις σπουδές του με τους Νικόλαο Μωραΐτη και Ορέστη Νίκα. Κατόπιν φοίτησε στο Ωδείο Φίλιππος Νάκας (Αθήνα) στην τάξη του Ευσταθίου Κιοσόγλου (δίπλωμα άριστα παμψηφεί και Α΄ Βραβείο) και στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Συνέχισε σε μεταπτυχιακό επίπεδο στη Βασιλική Μουσική Ακαδημία της Μονς (Βέλγιο ) με τους Ronald Van Spaendonck στο κλαρινέτο και Guy van Waas στη μουσική δωματίου, με υποτροφίες του Συλλόγου «Οι Φίλοι της Μουσικής» (Κληροδότημα Αλεξάνδρας Τριάντη) και του Ιδρύματος «Αλέξανδρος Σ.Ωνάσης» ( «Premier Prix» στη μουσική δωματίου και «Diplôme Superieur» στο κλαρινέτο). Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια με τους W. Boeykens, Α. Pay, A. Carbonare, C. Faucomprez, P. Gossart και R.Giyot.

Συναυλίες έχει δώσει στην Ελλάδα, το Βέλγιο, την Γερμανία, την Ιταλία και την Κύπρο. Έχει συμπράξει ως μέλος με την Α.Σ.Ο.Ν., την Συμφ. Ορχήστρα του Δ. Αθηναίων, την «Orchestre Royal de Wallonie», την «Orchestre Interconservatoires» και την Χορωδία Κλαρινέτων W.Boeykens (Βέλγιο), τη Μεσογειακή Ορχήστρα για την Ειρήνη, την Κ.Ο.Α., την Ορχήστρα της Ε.Λ.Σ.και το Ελληνικό Συγκρότημα Σύγχρονης Μουσικής. Έχει διδάξει στο Διεθνές Σχολείο των Βρυξελλών, στο Τμήμα Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, στο Δημοτικό Ωδείο Αγίας Παρασκευής, και στο Ωδείο «Αναγέννηση». Διετέλεσε κορυφαίος κλαρινετίστας της Ορχήστρας του Μπαλέτου της Ε. Λ. Σ.(2006-08) και της Φιλαρμονικής Ορχήστρας του Δήμου Αιγάλεω (2006-2010).

Σήμερα διδάσκει στο Αττικό Ωδείο και στα εκπαιδευτήρια «Ι.Μ. Παναγιωτόπουλος» και είναι κορυφαίος κλαρινετίστας στην Φιλαρμονική Ορχήστρα του Δήμου Χαλανδρίου.



Γεωργία Σμέρου, φαγκότο

Ξεκίνησε τις μουσικές της σπουδές σε ηλικία 12 χρονών. Φοίτησε στο Πειραματικό Μουσικό Γυμνάσιο Παλλήνης, όπου διδάχτηκε πιάνο, κιθάρα, ταμπουρά και φαγκότο. Σπούδασε στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών και παρακολούθησε μαθήματα στο Τμήμα Μουσικολογίας του Πανεπιστημίου του Salzburg με υποτροφία του ΙΚΥ. Από το 2006 έως και το 2010 εργάστηκε στο Γραφείο Τύπου του Οργανισμού Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. Διατέλεσε μέλος της Αθηναϊκής Συμφωνικής Ορχήστρας Νέων (Α.Σ.Ο.Ν) με πολλές συναυλίες ανά την Ελλάδα, συνεργάστηκε με την Ορχήστρα Πατρών, ενώ το 2009 συμμετείχε στην Ελληνοτουρκική Ορχήστρα Νέων. Το 2010 πήρε δίπλωμα φαγκότου με δάσκαλο τον Μιλτιάδη Οικονόμου. Αυτή την περίοδο φοιτά στο Τμήμα Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας στην ειδίκευση του Φαγκότου και εργάζεται στην Εκπαίδευση.



Δάφνη Σοφοκλέους, πιάνο

Γεννήθηκε στην Αθήνα. Ξεκίνησε μαθήματα πιάνου με την Patricia Arenas και αργότερα με την Εύα Αναστασιάδου-Στάνγκε. Συνέχισε τις σπουδές της με τη Νέλλη Σεμιτέκολο στο Ωδείο Athenaeum, απ’ όπου αποφοίτησε με δίπλωμα (Άριστα παμψηφεί και Β’ βραβείο) το 2005. Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια πιάνου με τους Λ. Μπογιατζίεβα, Γ. Χατζηνίκο, duo Ganev και L. Margarius. Έχει ολοκληρώσει σπουδές ανώτερων θεωρητικών (πτυχία Αρμονίας, Αντίστιξης και Φούγκας), έχει παρακολουθήσει μαθήματα σύνθεσης με τους Κ. Σφέτσα, Φ. Κοσώνα και P. J. Wagemans και είναι απόφοιτος του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Από το 2007 διδάσκει πιάνο, θεωρητικά και τις δύο δημοτικές χορωδίες (παιδική και μεικτή) στη Δημοτική Μουσική Σχολή της Μήλου. Ασχολείται με τον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό και την αυθόρμητη σύνθεση.